Każdy z nas doświadcza różnych emocji - radości, euforii, ekscytacji ale także smutku, niepokoju czy bólu. Nam ludziom, czasami trudno sobie z nimi radzić.
A co dopiero zwierzętom! Tak, zwierzętom. Gdyż one, podobnie jak my mają różnorodny świat wewnętrznych przeżyć.
Ale wszystkie te uczucia są ważne. dzięki nim wiemy jak reagujemy na różne sytuacje, wiedzy co nas sprawia radość a co przykrość. Dzięki emocjom i reakcjom na nie możemy pokazać nasz wewnętrzny świat innym. A zwierząt te sygnały, wyrażane głownie mową ciała są szczególnie ważne - bo możemy odczytywać, zrozumieć i "porozumiewać" się z przedstawicielami innego gatunku.
Brzmi to bardzo poważnie i naukowo? Może tak... Ale sama historia zawarta w książce jest łatwa w odbiorze. To opowieść o nowym członku rodziny. Nowym, który zaburza dotychczasowy spokój.
Sprawdźcie jak poradzili sobie lubię i oczywiście zwierzęta w tej nowej sytuacji.
Polscy żołnierze aktywnie uczestniczą w operacjach wojskowych realizowanych w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej, Sojuszu Północno-Atlantyckiego czy międzynarodowych koalicji. Brało w nich udział ponad 120 tysięcy (!) żołnierzy. Jedną z najdłuższych i najtrudniejszych akcji, w jakich brali udział nasi chłopcy (i kobiety też), to wyjazd do Afganistanu.
Komiks szczątkowo przedstawia nam sytuację w tym kraju, akcje przeprowadzane przez jednostki wojskowe. Autor skupia się na człowieku. I na tym co dzieje się po... Po akcji, po ataku, po opuszczeniu szpitala i powrocie do domu. Pokazane są emocje rannego człowieka, jego zdrowotne problemy, ale także próba odnalezienia się w nowej rzeczywistości. Porusza problem PTSD (stres pourazowy), który dotyka weteranów i jak sobie z nim radzić.
Autor komiksu wie o tym bardzo dobrze. Gdyż historia wojownika - to jego własna opowieść. Opowieść o radzeniu sobie po amputacji ręki, ale za to z sercem targanym różnymi emocjami. Weteran berze udział w ćwiczeniach zorganizowanych przez Wojsko Polskie pod nazwą "Projekt Wojownik". I nie chodzi tu o tajny projekt stworzenia super-żołnierza (to nie amerykańska produkcja), ale o kogoś kto potrafi sprostać wyzwaniom jakie niesie życie.
Zapracowany Alex odwiedza babcię. Dzięki niej i sąsiadowi powraca do pasji z dzieciństwa. Wsparcia finansowego udzielono mu z funduszów unijnych wspierających przedsiębiorców.
Nataline jest wziętą modelką, ale praca mocno rzutuje na jej zdrowie. Gdy trafia do szpitala, w końcu postanawia zadbać o siebie.
Ivana dowiaduje się, że jej ojciec nie żyje. I zostawił jej spore długi. Pomocną dłoń wyciągają do niej obcy ludzie. Dzięki ich wsparciu oraz funduszom z Unii Europejskiej, Ivana zaczyna nowe życie.
Dimitra jest biedna. Nie konsultuje z lekarzem swojego stanu podczas ciąży. z pomocą przychodzi młoda lekarka i Europejski Fundusz Społeczny.
Komisja europejska prezentuje nam niwy komiks ukazujący jak można zmienić swe życie. Przedstawione historie są uniwersalne, przedstawione z empatią i zrozumieniem.
Oto pamiętnik Tuvy. Przywieziony do Norwegii z greckiej wyspy Milos. Kilka kartek jest lekko pofalowanych (to od mokrego kostiumu), ale i tak jest piękny. Tuva pisze tam o sobie, swoim tacie i szkole. Ma też listę, którą chce wykonać w siódmej klasie (czyli już za kilka dni). Znalazły się na niej:
* zapisanie całego pamiętnika (rysowanie też jest dozwolone);
* znalezienie fajnego stylu (ubiór to ważna rzecz);
* zbudowanie wraz z przyjaciółkami super bazy w lesie koło szkoły;
* wzięcie udziału w imprezie urodzinowej z nocowaniem (bo kto by nie chciał posiedzieć do późna?);
* i (może) zakochać się.
Pierwszy dzień szkoły (w Norwegii to akurat wypadało 20 sierpnia) nie zapowiadał żadnej katastrofy. Do czasu. Tuva wraz z przyjaciółkami szła na długiej przerwie do lasu, Linnea się ociągała. Szła coraz wolniej, smsowała z kimś. A potem wróciła do szkoły. Bez nich!
Linnea, przy pizzy, wyjawiła koleżanką swoją tajemnicę. Spotyka się z Martinem!
W grupie dochodzi do rozłamu. Na przerwach dziewczyny nie są już razem. Linnea spędza swój czas z chłopakiem. Coraz częściej też z innymi "dojrzałymi" dziewczynami. Takimi, które przeżywają swoje pierwsze miłości, znają się na modzie oraz malują sobie oczy i usta. Bao, druga przyjaciółka, uważa to za głupie.
A Tuva? No cóż? Nie chce opowiadać się po żadnej ze stron. Przecież obie są jej przyjaciółkami. Ale coraz trudniej być neutralną. Szczególnie, gdy do szkolnej orkiestry dołącza nowa dziewczyna. Mariam jest fajna, lubi podobną muzykę i Tuva chce się z nią bardzo przyjaźnić. A może tak wygląda "zakochanie"?
Kiedy brałam tą książkę do ręki nie do końca wiedziałam czego się spodziewać. Zakładałam raczej, że będzie to komiks o przyjaźni, kłótniach i szkole. "Zwykłych" sprawach dwunastolatek.
Ale tak nie jest. Nie do końca.
To powieść graficzna, która porusza temat dojrzewania, odkrywania kim się jest i kim chciałoby się być. Pierwsze zakochanie, robienie dorosłych rzeczy (jak całowanie czy malowanie się), podejmowanie decyzji czy opowiedzenie się za kimś podczas kłótni wymaga od każdego młodego człowieka przemyślenia, a może i burzy pomiędzy mózgiem a sercem, ale także wiary w to, że postępuje się dobrze - nie tylko myśląc o sobie, ale też o najbliższych. Autorka pięknie ukazała tu relację między koleżankami, ale także między Tuvą a jej tatą. Rodzicem, który szanuje granice prywatności dziecka, jego przyjaciół i ich wspólne tajemnice, ale co najważniejsze jest wsparciem. Osobą, na którą można liczyć, która drobnymi gestami (ciasteczka, lasagne czy playlista) otoczy ciepłem i zaufaniem.
Od strony graficznej - publikacja jest świetna. Idealny dobór kolorów. Część tekstowa przeplata się z komiksem oraz większymi planszami ilustracji.
Wydawca sugeruje wiek odbiorców jako 9+. Cieszę się, że takie książki powstają i są wydawane na naszym rynku - są idealnym prezentem dla młodego czytelnika wchodzącego dojrzałość i borykającego się z pierwszymi problemami tego wieku.
Dla Marysi okruszki to normalna rzecz, ale dla jej rodziny już nie. Zabierają dziewczynkę do lekarza, na różne badania, ba nawet do psychologia. Ale wszyscy zgodnie twierdzą, że dziewczynka jest zdrowa a z kruszenia może kiedyś wyrośnie.
Gdy dziewczynka miła kilkanaście lat, okruszki zaczęły jej przeszkadzać. Czuła, że wszyscy mieli rację... Marysia przestała jeść. Aż pewnego dnia, gdy siedziała przy oknie...
Pięknie ilustrowana publikacja skierowana do młodych czytelników. Autorka porusza temat odmienności i jej akceptacji.
Warta polecenia.
