Mała w objętości, wielka w treści i emocjach.
Fragmentaryczna opowieść o relacji wnuczki i jej ukochanego dziadka. Historia pełna wspomnień. O mokrej trawie lepiącej się do stóp. Pierwszych próbach pływania. Szlafroku dziadka, tym niebieskim. I niebie, na które patrzyli. O księżycu, fruwaniu i grawitacji. Oraz o odchodzeniu.
To książka o miłości, ale także o pogodzeniu się ze stratą, odejściem ukochanej osoby i powolnym przejściu przez proces żałoby. Żegnanie się z osobą, ale nie wspomnieniami, emocjami z nią związanymi. autorka pokazuje nam jak ważne jest przejście procesu żałoby, by dalej móc iść w życie silniejszym i otulony miłością i dobrym słowem najbliższej osoby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz