Nawet bibliotekarze mają zaległości czytelnicze. Wstyd się przyznać, ale poezja od dawna leży u mnie odłogiem. Przy tej melancholijnej jesiennej aurze postanowiłam to zmienić - mój wybór padł na nagradzany tomik poezji Stanisława Kaliny Jaglarza "Zajęczy żar".
Tomik poezji został podzielony na dwie części – ziemia i woda.
Pierwszy fragment poezji czuć mocno zapachem ziemi, miękkością mchu i zajęczego futra. Czuć soczystość malin i jagód. Słychać w niej stukot kopytek saren, ale i grzechotanie kości martwych zwierząt. Podróżujemy poprzez pory roku, by odkryć na nowo jak ziemia jednym daje życie, a drugim śmierć.
Wiersze będące składową "wody" pulsują zmianą. Zmianą wewnętrzną gdzie dojrzewamy do pewnych decyzji i dokonujemy przeobrażeń zewnętrznych. Autor rezygnuje z pewnych doświadczeń, by móc stać się w pełni sobą.
Mocny, wyrazisty i barwny język. Autor bawi się słowem, tworząc sugestywne i pełne ekspresji opisy przyrody, życia blisko natury i egzystencjalnych przemyśleń. Tomik poezji skłania nas do myślenia, refleksji nad życiem i jego przejawami... Ale nie tym miejskim obrazem, lecz powrotem do korzeni, prostoty. By spojrzeć na krąg życia, jak na coś oczywistego. By odkryć na nowo naturę i swoja cielesną powłokę.
Projekt graficzny okładki oraz ilustracje wewnątrz publikacji współgrają z treścią. Są proste w firmie, ale mocne w przekazie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz