Nie inaczej jest i tym razem. Marysia opowiada nam o swojej starszej siostrze zwanej w rodzinie Pippi. Pippi, tak jak jej pierwowzór zaczerpnięty od Astrid Lindgren, jest ciut inna. Różni się od przeciętnych dzieci. Nie potrafi czytać ani pisać. Mówi niewyraźnie i wszystko rozumie dosłownie. Ale ma też swoje pozytywne, super-cechy. Jest nimi doskonała pamięć, umiejętność świetnego pływania i smacznego gotowania. Pippi ma zespół Downa. Ale w oczach małej Marysi nie jest inna, gorsza. Jest odmienna, a przecież ludzie są różni. Dziecko nie ocenia, nie nadaje negatywnych wartości. To dopiero świat przykleja łatkę...
Poprzez wrażliwość dziecka odkrywamy świat - wyspę drugiego człowieka. Poznajemy niepełnosprawność od innej strony. Zostajemy zaproszeni do intymnego świata rodziny - poznajemy ich uczucia, obawy, problemy, ale także pokłady miłości i tolerancji dla siebie nawzajem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz