Pamela i jej mama podporządkowane są rutynie. Każdym dniem rządzi inny kolor. Dni są uporządkowane i toczą się według planu z piktogramów umieszczonych na tablicy - lodówce. Posiłki przebiegają zawsze tak samo - pojawiają się ulubiony kubek, serowe kołacze z rodzynkami, kuliste pokarmy. Wszystko podporządkowane jest Jeremiaszowi. Chłopiec jest autystykiem, a rodzina chce, aby czuł się w świecie jak najlepiej i porządkuje wszystko wokół niego.
Mamy też wątek Pameli i jej odnajdywania się w nowej szkole, wśród nowych ludzi. Widzimy jej miłość i zrozumienie wobec brata, opiekuńczość i chęć niesienia pomocy wobec mamy. Stara się chronić brata, ale czasami wstydzi się nie jego, a jego zachowań. Nastoletnia dziewczyna przeżywa też pierwsze zauroczenie kolegą z klasy.
Piękna książka, która w subtelny sposób porusza bardzo ważne tematy jakimi jest choroba oraz jej wpływ na rodzinę i relacje jej członków. Pokazano w niej trudny życia, funkcjonowania z osobą chorą na autyzm oraz z syndromem Aspargera. Publikacja czeskiej autorki pełna jest realizmu, ale takze siły wypływającej z rodziny i wsparcia jakiego udzielają sobie jej członkowie. Widać w niej rodzinne ciepło, ale także humor i optymizm, cieszenie się małymi rzeczami i czerpanie z życia ile się da.
Ważna i mądra książka, warta poznania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz