Mała Selma spędza wakacyjny czas u dziadków. Na wyspie nie zamartwia się, że jest sama, że nie ma przyjaciół jak w szkole. Tu świetnie się bawi z ukochaną rodziną. Dziewczynka uważa, że Mam w sobie ptaka, który stuka mi dziobem w serce. To boli. Ten ptak jest taką czarną myślą, która mówi dziewczynce tylko smutne rzeczy. To wewnętrzny krytyk, który próbuje podciąć jej skrzydła, zasiewa wątpliwości. Selma sama zaczyna uciszać ptaszysko, gdy poznaje Sznurówkę - pewną siebie dziewczynkę.
Świetna książka o tym jak się tworzy i buduje więzy społeczne wśród dzieci, ale także i dorosłych. Jak reagować na smutek, radość i inne emocje ludzi z otoczenia. A przede wszystkim jak poradzić sobie ze swoim wewnętrznym głosem, który tylko nas krytykuje i zasiewa smutek. By uwierzyć w swoje możliwości i umiejętności.
Kolejny raz Zakamarki i literatura szwedzka pokazują nam jaką drogę wybrać... jak warto stawać się wartościowym człowiekiem. Nie da się ukryć, że do obu tych literackich rzeczy mam słabość.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz